Mero Baze ka shkruar një editoral sot, me rastin e 5 vjetorit të viktimave të 21 janarit 2011, ku ka përdorur fjalë të ashpra ndaj Sali Berishës dhe Lulzim Bashës.

Ai shprehet krenar që Shqipëria ka dalë mbi nivelin e vrasësve dhe nuk është hakmarrë ndaj atyre që ai i konsideron si përgjegjës të krimit.

Gjithashtu Baze ka rrëfyer detaje nga dita kur ndodhej te kullat binake, ku Berisha akuzonte se ndodhej dhe rama për të drejtuar protestën.

Ja çfarë shkruan Baze ndër të tjera:

“Prej asaj dite ka plot përmbetime për hakmarrje, nëse drejtësia nuk vepron, dhe për këmishë të gjakosura, që i duhen lënë tek pragu derës Sali Berishës dhe Lulzim Bashës për të larë gjakun, por ne duhet të jemi krenar që fëmijët e Sali Berishës nuk i ka vrarë njeri me kanun dhe fëmijët e Lulzim Bashës rriten të qetë në Hollandë. Kjo tregon se shoqëria jonë është mbi nivelin e vrasësve, por kjo kurrë nuk do të ndryshoj faktin që ata i vrau Sali Berisha.

Prej asaj dite, unë dhe kolegët e mij , që kemi qenë ballë për ballë me Sali Berishën tek kullat binjake, atje ku ai shpif duke thënë se ka qenë Edi Rama, ndjehemi përgjegjës dhe fajtorë që nuk kemi mundur dot, të ndihmojmë që drejtësia të bëj punën e saj dhe vrasësit të mos krekosen me viktimat, por kjo kurrë nuk do të ndryshoj faktin që ata i vrau Sali Berisha.

Shqipëria do të bëhet më e mirë dhe e sigurt, kur Sali Berisha dhe përgjegjësit për vrasje, të ndëshkohen nga drejtëisa dhe jo nga Kanuni. Dhe s’mund të rri pa thënë një gëj cinike që lidhet me rregulat formale të Kanunit, i cili kërkon të merret gjak tek më i miri i Fisit. Në atë fis vrasësish të krekosur, nuk ke ku të gjesh dikë që të quhet më i miri. Ndaj duhet ta paguaj, ai, Sali Berisha, që vrau si një burrë i pabesë, frikacak dhe i lig”.

Shkrimtari i madh, Ismail Kadare, kryetari i Kuvendit, Ilir Meta, kryeministri Edi Rama, e së fundi ish-kryeministri Sali Berisha. Duket se të gjithë preferojnë një studio të hapur për t’u shprehur, si ajo e gazetares Eni Vasili. Si u bë emisioni i gazetares së njohur  në “News 24” më i besueshëm për të gjithë aktorët politikë, të cilët duan ta  përcjellin aty  mesazhin kryesor për publikun gri 

Publiku është ngopur me produktet e padobishme që nuk përkthehen në vlerë…është e bindur Eni Vasili, një bindje që në shembullin e saj përkthehet në një publik edhe më të interesuar për tema të lidhura me probleme që shqetësojnë shoqërinë e sotme shqiptare, ku politika duket se mban vendin e parë në klasifikim. Personazhe të rëndësishëm të kësaj të fundit- politikës- preferojnë t’i rrëfejnë të vërtetat apo të japin llogari mbi përgjegjësitë politike, qytetare e morale në “Studio e hapur” emisioni televiziv i autores Eni Vasili, i cili transmetohet të martave në kanalin “News 24”. Shkrimtari i madh, Ismail Kadare, kryetari i Kuvendit, Ilir Meta, kryeministri Edi Rama, e së fundi ish-kryeministri Sali Berisha. Intervistat më pas janë pasqyruar në të gjitha kanalet e komunikimit, qoftë në shtyp apo mediat online…E ka nisur vjeshtën e 2005-ës, ndërsa i ka lënë pas dhjetë vite në këtë program, ku ka pasqyruar debatet me të nxehta të politikës, si edhe ngjarjet më të rëndësishme me interes kombëtar, pa bërë kompromise me tematikat për hir të statistikave të shikueshmërisë, dhe duket se kjo i është kthyer pas.“Ka qenë surprizë për mua audienca e jashtëzakonshme e intervistës me filozofin Tariq Ramadan, një nga 100 njerëzit më me influencë në botë sipas ‘Forbes’, ku ai foli për konceptet e tij filozofike për botën. Ka qenë impresionuese po ashtu kurba e audiencës për emisione të nivelit të lartë të reflektimit intelektual si ‘Intelektuali dhe politika’, apo ‘Qyteti që do të doja’, me të ftuar si Mentor Petrela, Pirro Misha, Artan Fuga, Aurel Plasari etj. Publiku ka nevojë edhe për këtë lloj ushqimi shpirtëror, të intelektit e të mendjes për tema të rëndësishme që shqetësojnë përditshmërinë e gjithkujt. Është e thjeshtë të bësh audiencë duke folur për seksin apo dietat, pasi janë tema masive dhe nuk duan asnjë impenjim mendor për t’u ndjekur. Të ngacmosh vetëdijen intelektuale apo kuriozitetin për tema të mëdha, do të thotë ta përfshish publikun në një komunikim të një niveli krejtësisht tjetër”, – rrëfen Vasili, e cila gjatë këtyre viteve ka mirëpritur në emisionin e saj figura të rëndësishme, shqiptarë e të huaj, si edhe ka përqafuar një sërë kauzash me natyrë mbi të drejtat e njeriut, ku më i përfoluri mbetet rasti i Nazime Vishës, jo vetëm intervista me të në mjediset e burgut, por edhe nisma që bëri bashkë intelektualë të njohur, ndër ta Ismail Kadare dhe Dritëro Agolli, për faljen apo uljen e dënimit të kësaj vajze që vrau dhunuesin e saj…

Një “Studio e Hapur”, ku duket se duan të jenë të gjithë. Në morinë e emisioneve televizive, edhe me karakter të ngjashëm, duket se ju keni arritur një sukses të dukshëm, të prekshëm. Çfarë e bën më të veçantë? 

Në shekullin e informacionit dhe dijes, sekretet dhe formulat janë një koncept i tejkaluar. Ajo që mund t’ju them është se unë kam një përkushtim konstant, çdo javë, për çdo minutë të produktit që duhet t’i servirë publikut të martën mbrëma. Ndjej një përgjegjësi maksimale përballë gjykimit të teleshikuesve për çdo temë që zgjedh e për çdo të ftuar që vjen në program.

Ky lloj përkushtimi më bën të hulumtoj mbi tema e tematika të veçanta apo këndvështrime të reja për ngjarje të njohura, ngjarje të patrajtuara më parë, por edhe të studioj kombinime të ftuarish, përballja e të cilëve me njëri-tjetrin me këndvështrime të ndryshme në tavolinën e debatit prodhon një ide të qartë dhe të plotë për temën që kemi marrë përsipër të zbërthejmë në emision.

Ky lloj përkushtimi për çështjet që zgjedh të trajtoj ecën paralelisht me një marrëdhënie rigoroze profesionale me të ftuarit e programit. “Studio e Hapur” është e tillë për të gjithë ata që kanë diçka me vlerë për t’i thënë publikut. Të ftuarit e mi e kanë të qartë që janë aty vetëm për ketë arsye dhe për asnjë tjetër, larg çdo pakti, sekreti apo formule tjetër që e përlyen dhe deformon misionin e gazetarit.

E hapur duket edhe në kahet politike. Kryetari i Kuvendit, kryeministri, ish-kryeministri. Si është të kesh figura kaq të rëndësishme të politikës shqiptare të paktën të 25 viteve të fundit në tri emisione njëri pas tjetri në fillim të këtij sezoni? 

Është pa diskutim një kënaqësi profesionale e shkalles sipërore. Prania e tyre në programin tim është një konfirmim i përkushtimit tim pa rezerva ndaj produktit që hedh në treg dhe një tregues i vlerësimit dhe respektit që vetë këto figura të rëndësishme kanë për programin. Sigurisht,kjo nuk është diçka që e kam arritur në një ditë. Studio e Hapur, shumë shpejt do të festojë 10- vjetorin e ekzistencës në tregun mediatik shqiptar. Dhjetë vjet përpjekje maksimale për një produkt të arrirë profesionalisht larg çdo pazari politik apo interesi personal.

Sigurisht liria editoriale që më kanë ofruar drejtuesit e televizionit ka qenë një mbështetje e madhe për respektimin e integritetit tim profesional dhe gjej rastin t’i falënderoj.

Krahas profesionalizmit, a është ndoshta edhe nuhatja juaj femërore, një nga përbërësit e suksesit? 

Nuk besoj se suksesi i një programi apo nuhatja gazetareske është çështje gjinie dhe kushdo që ta interpretojë në këtë mënyrë, mendoj vetëm se ka një këndvështrim seksist. Meshkuj apo femra,miq apo armiq, ne jemi të gjithë konkurrentë vetëm me produktin që arrijmë të realizojmë dhe integritetin personal. Publiku është aty, na njeh prej vitesh, na do ose jo,na ndjek apo ndërron kanal, kjo varet vetëm nga ne, nga mënyra se si respektojmë nevojat dhe ndjeshmëritë e teleshikuesve tanë.

Një emision me politikën, por jo vetëm. Cila është filozofia e ‘Studio e Hapur’?

Respekti ndaj së drejtës si koncept. Kujdesi im më i madh është përzgjedhja e kauzave të drejta, trajtimit të të ftuarve që ndodhen mes skandalesh,betejash politike,ngjarjesh me ngarkesa emocionale të caktuara në mënyrën me të drejtë të mundshme. E drejta për mua nuk është një koncept aq relativ sa shpesh duan ta paraqesin. Ka një vetëdije të përgjithshme për këtë,e ka çdo individ e ka e gjithë shoqëria. P.sh, disa kohë më parë arrita të marr një intervistë ekskluzive nga qelia prej Elivar Golemit, ish-inspektorja e përgjithshme e Bankës së Shqipërisë në atë kohë në qendër të kritikave, sulmeve por edhe një lloj mërie popullore për përfshirjen në vjedhjen e Bankës. E fajshme apo jo çështja i takon gjykatës por mënyra se si ajo vajzë 37-vjeçare përfundoi në hekura ishte krejtësisht e padrejtë. Unë i dhashë mundësinë të tregonte të vërtetën e saj, publiku e kuptoi dhe e mbështeti.

A është sfidë për ju në një moment kur emisioni bëhet kaq konkurrues për ta mbajtur në këto nivele gjatë gjithë kohës? 

Kjo është një sfidë 10-vjeçare për mua dhe do të vazhdojë të jetë kështu për sa kohë “Studio e Hapur” do të jetë në treg. Është detyrimi im ndaj besnikërisë dhe vlerësimit të publikut. Përpjekja ime e përditshme për nivelin dhe cilësinë e emisionit është mënyra se si dua t’i kthej mirënjohjen që i kam publikut që më ndjek.

Duket se tendencat e fundit të talk show-ve apo emisioneve që kanë pasur natyrë politike po shkojnë drejt temave më të lehta, ato çka sigurojnë audienca më të larta. Ju jeni kundër shembulli; një emision serioz, angazhues di të fitojë audiencë. A është ngopur publiku me temat e ashtuquajtura të lehta? 

Publiku është ngopur me produktet e padobishme që nuk përkthehen në vlerë. Ka qenë surprizë për mua audienca e jashtëzakonshme e intervistës me filozofin Tariq Ramadan,një nga 100 njerëzit më me influencë në botë sipas Forbes, ku ai foli për konceptet e tij filozofike për botën. Ka qenë impresionuese po ashtu kurba e audiencës për emisione të nivelit të lartë të reflektimit intelektual si ‘Intelektuali dhe politika’, apo ‘Qyteti që do të doja’ me të ftuar si Mentor Petrela, Pirro Misha, Artan Fuga, Aurel Plasari etj. Publiku ka nevojë edhe për këtë lloj ushqimi shpirtëror, të intelektit e të mendjes për tema të rëndësishme që shqetësojnë përditshmërinë e gjithkujt. Është e thjeshtë të bësh audiencë duke folur për seksin apo dietat pasi janë tema masive dhe nuk duan asnjë impenjim mendor për t’u ndjekur. Të ngacmosh vetëdijen intelektuale apo kuriozitetin për tema të mëdha do të thotë ta përfshish publikun në një komunikim të një niveli krejtësisht tjetër.

U përfol shumë puthja e dorës suaj nga kryeministri Rama. A ishte ky thjesht një gjest elegant përballë një gruaje? Në një botë seksiste, sa e vështirë është për një grua në TV e sidomos në formate të tilla ku kanë dominuar burrat? 

Sigurisht që ishte thjesht një gjest elegant mirësjelljeje dhe më ka çuditur rëndësia që i është dhënë, edhe pse jetojmë në kohën e shumëfishimit të sensacionit mes rrjeteve sociale.

Seksizmi, maskilizmi është i pranishëm në gazetari po aq sa në politikë e sektorë të tjerë. Përpjekja që unë dhe kolege të tjera të miat për të qëndruar në treg kemi bërë ka qenë shumëfishe në krahasim me kolegët meshkuj. Mjafton të shikosh aleancën e heshtur që kolegët meshkuj kanë me njëri-tjetrin. Në botën femërore të gazetarisë, kjo për fat të keq nuk ekziston dhe nuk e kam kuptuar kurrë pse, por sigurisht është një disavantazh për ne. Ky lloj realiteti më bëri të themeloj edhe forumin e gazetareve femra profesioniste të Shqipërisë (FGPSH) si një portë ku gazetaret femra mund të trokasin për çdo problem të tyrin profesional, të tilla porta unë i kam gjetur mbyllur kur kam pasur nevojë nga disa shoqata që drejtohen nga kolegë meshkuj. Shpresoj të kem mundësi t’u jem në ndihmë kolegeve të mia në çdo kohë.

Tema sociale, kulturë, politikë…. Ku e gjeni veten më të përfshirë, qoftë edhe përtej gazetarisë, si qytetare? 

Gjithkund ku e padrejta bërtet qartë.

Sa vite karrierë keni në gazetari? E shihni si rifillim çdo eksperiencë të re? Këshilla për gazetaret e rinj, veçanërisht vajzat? 

Nuk dua t’i numëroj vitet e karrierës, pasi dua të më duken gjithmonë pak. E vetmja këshillë që ndjehem t’u jap, është ta bëjnë këtë profesion si një zgjedhje, një zgjedhje që kërkon shumë dashuri dhe vetëmohim.

1. Balliu

Ai ishte një nga prezantuesit ikonë në Britani dhe më gjerë.

Por pas vdekjes u bë një nga emrat më të urryer në Britani.

Jimmy Savile kishte ngacmuar seksualisht dhe përdhunuar me qindra femra, që nga ato minorene e deri tek bashkëpunëtoret e tij.

Shkalla e krimeve të tij është shokuese.

Por një raport i fundit i BBC thekson se shefat e këtij stacioni televiziv nuk ishin në dijeni se ai ishte një ‘kriminel seksual’.

Por një nga viktimat e tij, Sylvia Edwards, thotë se ky është një mashtrim.

Ajo u ngacmua seksualisht nga Savile, teksa ishin në transmetim live në vitin 1976 në BBC.

Pamjet tregojnë pedofilin teksa i fut duart.

“Sigurisht që e dinin. Më ngacmoi live në TV për atë Zot,” thotë Edwards, tani 58 vjeç.

Ajo thotë se nëse nuk mbajnë përgjegjësi ligjore edhe shefat e BBC, kjo do jetë një humbje kohe.

Nga Gent Strazimiri

Nëse viktimat e asaj dite tragjike do të ishin ringjallur vetëm për sot, dy fjalë me ju do i kishin…

Një natë më parë u kishe servirur live organizatorin e 21 janarit duke i frymëzuar që “nesër është dita të detyrojmë me çdo çmim Saliun të dorëzojë… Bllokun e Ilirit”, në të njëjtën tv ku përgatitët dhe shfaqët videon që tregonte sa i lig ishte Iliri; ndërsa para se të shkonin atje ku u kishit thënë të mblidheshin në orën 13.00, kishin blerë paçavuren e mjeros me Ilirin pas hekurave në faqe të parë, nën të cilën me gërma të mëdha shkruhej “HAJDUT”!

Sot ca pyetje do i kishin patur veçanërisht për ju:

– a ia morët Saliut “Bllokun e Ilirit”?

– “HAJDUTI” (që na quajti kokëpalarë) ku po e bën burgun tani që Saliu nuk është më në pushtet?

Nëse për një moment do të ringjalleshin, do të duhej t’u shpjegonit se pse ai që përgatiti videon për t’i tronditur, ai që përgatiti “story-n” një natë para për t’i frymëzuar, dhe ai që i dedikoi faqen e parë dhe editorialin e gazetës që kishin në xhep për ta përforcuar tërbimin, në zijafetet e sarajet e Ilirit pse janë në radhë të parë…

Nëse do të ringjalleshin vetëm për një moment, do të duhej t’u shpjegonit se pse gjithë ajo hare’ kur morët vesh se ata nuk jetonin më?

Pse duhej psh*urrur dera e përgjakur e Kryeministrisë? Pse pikërisht kur duhej sulmuar më me forcë, më me tërbim për shkak “të shokëve të vrarë” dhatë urdhrin “shpërndahuni, demonstrata ia arriti qëllimit”?

Donit viktima apo “Bllokun e Ilirit”?

Dhe ç’është më e rëndësishmja, pse ende sot vazhdoni t’i vrisni me Ilirin në ballë dhe konçesionet në xhep…

Në fakt nuk mendoj se do iu kishin lënë kohë të hapni gojën për t’u përgjigjur…nëse qoftë dhe për një moment do ishin ringjallur…

p.s. shokë nuk jemi më që prej asaj dite kur të thashë “Edi Rama të paska blerë me ulje “në ofertë” familjarisht, por ai mallin që e blen e punon në rrugë”. Atëhere Sali Berisha kishte ende muajt e parë të pushtetit, dhe Iliri (ai i Bllokut), nga dëshpërimi hidhej mbi tavolina në Kuvend. Më pak se dy vjet më vonë, për shkak të detyrës pashë në filmime një femër që me një zë të çjerrë fërneti, nxiste militantët e PS kundër policisë duke ulëritur fjalët “shk*rdhejini robt çuna”… Ishte jot shoqe! Ta kishte nxjerrë në rrugë…

Sa për atë tjetrin, historia është e ngjashme si me ty. Në përpjekje për ta ndalur i pata dhënë një këshillë miku: të mos bëhet si ty! Dhe a e di pse? Sepse nuk neveriste e përbuzte njeri në këtë botë më shumë se sa ty!

Dreqi (jo Zoti), më dha të drejtë! Sot jeni bashkë! Gëzoni shtëpitë, makinat, paret që ju vijnë jo nga djersa e ballit, as nga puna por ….nga Blloku i Ilirit…ai i 21 janarit 2011.

Dhe meqë ra fjala tek makinat, deri sot nga askush s’kam pranuar gjë të falur, jo më makinë! Atë që nuk e blej me djersë nuk e marr të falur, se nuk më ngjit, nuk jam… ju

Arjan Çani si gjithmonë bën lajm edhe atëherë kur mesazhet që i vijnë në postën e tij telefonike, e ngacmojnë për lesht e kokës që kanë filluar ta lejnë.

Në Zonën e Lirë këtë mbrëmje ai është ndjerë shumë “i bezdisur” nga mesazhet që merreshin me mungesën e flokëve në kokën e tij, aq sa në një moment Çani u ka dhënë një përgjigje siç ai i jep në të tilla raste mesazhe-shkruesve.

Edhe pse në fund gjithçka e kaloi me të qeshur. Ndiqni videon…

Sonila Meço ka vendosur të vërë syze dhe e ka postuar imazhin e saj të ri në Facebook. Por pas kësaj, ajo ka treguar se nuk i mungon ironia: “shoh më mirë, por gjërat janë përsëri njësoj”,-shkruan ajo.

Pasi dhunoi gazetarin e ABC News, Eni Shehu, drejtori i Teatrit Kombëtar, Hervin Çuli ka përfunduar sërish në shënjestrën e emdiave.

Tv Klan ka publikuar një video ku shihet se drejtori i TK-së hyn gjatë orarit zyrtar të punës në një kazino pasi tërheq një shumë parash nga bankomati.

Video flet vetë:

“Fundjavës Ndryshe” i’u bashkua edhe Gazetari Blendi Fevziu dhe familja e tij. Familja e gazetarit Fevziu vizitoi dhe kaloi pak çaste me 4 familje të varfëra në zonën e Paskuqanit.

Në këmontin e kësaj faqeje shkruhej: “Bashkë më pak dhimbje, më shumë dashuri, sepse ne besojmë që, ‘Bamirësia nuk të varfëron’”.

Nga Elvin Luku

Ish-kryeministri Sali Berisha, në një koment në faqen e tij zyrtare në Facebook, më akuzon se:

1. Jam gazetar i bindur i Koço Kokëdhimës;
2. Kam rënë pre e presioneve të Edi Ramës;
3. Jam kërcënuar nga Emiljano Shullazi…

Ka akoma!

Sipas tij, nën trysninë e këtyre tre personave, unë kam ndikuar te bashkëshortja ime, Prokurorja që nisi hetimet kryesisht për akuzat e Dritan Zaganit, mbi eprorët e tij, për pushimin e kësaj çështje…

Vijon…

…të gjitha këto akuza publike i bazon në një mesazh që i ka mberritur në imbox-in e faqes së tij në Facebook, në kuadër të nismes “Qytetari Digjital”.

Uauuu…, çfarë guximi “intelektual”!

Përtej hilaritetit, si gazetar, kam detyrimin profesional të sqaroj publikun dhe ndjekësit në rrjetet sociale se personat e sipërpërmendur nuk i kam takuar kurrë më parë, veçse në ndonjë kronikë, shkrim apo ndonjë koment në Facebook.

Së dyti, Doktori si intelektual që është duhet te dijë, se kush ka pak respekt për deontologjinë e profesionit të vet, e ka parim primar respektimin e pavarësisë së vendimarrjes edhe në profesionin e tjetrit.

Kjo do të thotë se, as ka ndodhur dhe as do të ndodhë që unë të ndërhyje për vendime apo gjykime në punën e bashkëshortes sime!

Kaq, për të parën!

Për të dytën, Doktor, ju kujtoj se Prokurorja që ju akuzoni sot, është e njëjta që hetoi së fundi të ashtëquajturin “Skandalin e Doganave” mbi shmangien e akcizes, që i kushtoi shtetit një dëm mbi 2 mln euro. Në këtë çështje u arrestua edhe Zv.Drejtorja e Përgjithshme Doganave, Lula Njebza, të cilën ju vetë e keni akuzuar në Kuvend, si dhe gjashtë zyrtarë të tjerë.

Sot, ndërsa hetimi vijon, pesë prej të akuzuarve, prej të njëjtës Prokurore që ju shenjestroni, janë lënë nga gjykata në arrest me burg, ndërsa dy të tjerë në arrest shtëpie.

Për hetimin e këtij skandali në dogana, kryetari i Partise Demokratike, Lulzim Basha, ka shprehur falenderimin e tij të posaçem për Prokuroren në fjalë, në intervisten e fundit në emisionin “Opinion”.

Ndërsa sot, kur e njëjta Prokurore vendos pushimin e një çështje, që nuk shkon me interesat e partisë suaj, ju Doktor dhe kryetari yt Basha, e cilësoni si “mercenare të pushtetit”.

Kjo është jo serioze për një ish-kryeminister dhe një aspirant për kryeminister…

Është standard i dyfishtë!

Së dyti, Doktor, unë jam një nga mbeshtetesit më të fortë i mediave sociale, ose medias së qytetarit (mjaft të bësh një search në Google). Respektoj opinionin e gjithësecilit. Dhe, një prej ndjekësve tuaj në këto rrjete ju ka dërguar një informacion, mbi të cilën ju bazoni këtë konspiracion, që, edhe Kastriot Myftari do ta kishte zili…

Ju jeni një ish-kryeminister, njeri i librave, një figurë publike, dhe si i tillë e keni detyrim profesional dhe moral, të verifikoni burimet që citoni, aq më tepër kur mbi to, bazoni gjithë argumentet tuaja.

Intelektuali ka përgjegjësinë e fjalës, veçanërisht, kur artikulohet në publik. Ju keni një zyrë shtypi në PD. Disa prej zëdhënësve tuaj i njoh për shkak të profesionit, të tjerë, kanë kryer studimet e larta në të njëjtin grup me mua në UT.

Mund të kërkoni edhe ndihmën e tyre për informacione mbi shkollimin dhe karrierën time.

Kjo është njëra mënyrë…

Tjetra, duke njohur kufizimet që ju vijnë edhe për shkak të moshës, për t’iu rikthyer sërisht kërkimeve, po ju ndihmoj me një informacion të përmbledhur, që të mos mërzisim dhe lexuesit e Facebook-ut e portaleve, me CV-ne time:

– Kam mbaruar studimet në shkollën e mesme “Asim Vokshi”,

dega anglisht;

– Kam kryer studimet universitare në UT, dega “Gazetari dhe Komunikim”, në nivelin bachelor, ku jam vlerësuar nga Ministria e Arsimit (në kohen tuaj) me medalje ari…;

– Kam kryer studimet e DND-së dhe kam një Master për “Marrëdhënie me Publikun”, në UT…;

– Aktualisht, ndjek Shkollën Doktorale në Dep. “Gazetari dhe Kom.”, Fakulteti Histori-Filologjik në UT. Po zhvilloj një kërkim “Mbi talk show-n në Shqipëri”, me udhëheqës, Akademik Artan Fugën;

– Në vitin 2007 kam filluar punë me kohë të plotë në “TV Ora News”, si gazetar…;

– Që prej Janarit 2009 e deri më sot punoj si gazetar me kohë të plotë në TV satelitor kombëtar “Vizion Plus”…;

– Gjatë karrierës sime si gazetar jam aktivizuar në shtypin e shkruar si opinionist në gazetat “Shqip”, “Standard”, “Shekulli”, “Tema”, etj…, dhe në portalet online “Observatori Europian i Gazetarisë”, “Kosova info”, “Telegraf” (Kosovë), “Shenja” (Maqedoni) etj…

– Gjithashtu, në cilësinë e kerkuesit shkencor, jam një botues i rregullt në revistat shkencore të Departametit të Gazetarisë dhe Komunikimit në UT, si dhe pjesëmarrës në konferenca shkencore kombëtare dhe ndërkombëtare…

Së treti, Doktor, m.q.s ju keni marrë dhe nismen “Qytetari Dixhital” dhe keni ndërmend të botoni dhe një libër, si kërkues i komunikimit dhe mediave të reja, më lejoni t’iu jap një keshillë: Rrejtet sociale janë mediat që do të demokratizojnë shoqërinë, madje, dhe vetë pushtetin e katërt.

Por…, kujdes!

Kur nuk përdoren si duhet, siç thotë dhe Umberto Eco, rrezikojnë që të kthehen në “mjete komunikimi që u japin të drejtën e fjalës budallenjve…”.

Për hir të pushtetit mund të bëhet edhe më shumë se kaq.

Kur ende nuk është shuar online debati për çështjen e 21 Janarit, karikaturisti Bujar Kapexhiu sjell këtë punim.

Sipas tij, lotët që derdh Rama më 21 janar janë më keq se lotët e krokodilit.

Ironia se pushteti i shndërron njerëzit vijon prej kohësh në rrjetet sociale me meme të ndryshme.

Zhvillimet e fundit politike kanë tërhequr vëmendjen e prezantueses televizive (aktualisht me pushime pas mbylljes së Agon Channel) Sonila Meço, e cila përmes një publikimi në profilin e saj në Facebook, ka bërë një paraleliyëm ndërmjet “rebelit” socialist Ben Blushi dhe këngëtarit të njohur italian Adriano Celentano.

“Celentano mund te rishkruante ‘La situazione non è buona’ me fjalet e Blushit….”, – shkruan Meço.

Për ta shpjeguar më mirë këtë krahasim, Meço shtoi:

“Dhe Blushi mund te kendonte Celentano-n dhe nuk do dinim as ne e askush pse pas 9 vjetesh Celentano ngjan aktual e Blushi profet…”.

Nëpërmjet çështjes civile Nr. 5059, regjistruar pranë gjykatës së shkallës së parë Tiranë, më 18.01.2016 paditësit Itan Hoxha, Lorela Hoxha, Redia Hoxha, Sara Hoxha dhe Vjollca Hoxha kanë paditur Albert Sinon dhe Aurel Bacin në kuadër të një çështjeje tregtare, sikurse emertohen në portalin e gjykatës.

Objekti-padia e paditësve ngre pretendimin që të paditurit t’iu njohin atyre edhe 60% të aksioneve të shoqërisë Top Channel, duke qenë se sipas tyre kontrata e shit-blerjes së aksioneve e lidhur prej tyre është e pavlefshme.

Më konkretisht objekt-padi përcakton:

“Detyrimin e te paditurve te njohin paditesit pronare edhe mbi 60% te aksioneve te shoqerise Top Channel sh.a me nr. K12007002U Nipti, shoqeri e se drejtes shqiptare, per shkak se Kontrata e Shitblerjes se Aksioneve me nr.1154 Rep. dhe nr. 598/2 Kol. date 15.06.2007 e lidhur perpara noterit Artan TRESKA eshte absolutisht e pavlefshme pasi eshte kryer ne kundershtirn me ligjin; 2. Urdherirnin e c’regjistrimit nga regjistri i aksionareve te shoqerise Top Channel sh.a te te paditurve Albert Sino dhe Aurel BACI dhe nga regjistri i ekstraktit te shoqerise ne QKR, pasi titulli ne baze te te cilit eshte bere regjistrimi i tyre ne regjister eshte i pavlefshem; 3. Marrja e mases se sigurimit te padise nepermjet pezullimit te ushtrimit te te drejtave qe rrjedhin nga zoterimi i aksioneve (e drejta e votes, e drejta e fitimit te dividentit) si edhe ndalimin e tietersimit te aksioneve, ne Shoqerine Top Channel sh.a., nga te paditurit Albert Sino dhe Aurel Baci, deri ne marrjen forme te prere te vendimit te gjykates”.

Çështja është në gjykim nga gjyqtarja Teuta Hoxha.

Sokol Balla merr drejtimin e Informacionit në Top Channel Sokol Balla rikthehet në krye të Departamentit të Informacionit në Top Channel.

Drejtuesi i njohur i emisionit kryesor politik “Top Story” do të jetë Drejtori i ri i Informacionit në këtë televizion.

Sokol Balla e ka mbajtur edhe më parë këtë pozicion në Top Channel.

/ Top Channel

Analisti Andi Bushati, në një editorial të botuar sot në portalin e tij, ka mbajtur një qëndrim në favor të deputetit socialist Ben Blushi, i cili lëshoi akuza të forta sot nga selia e PS-së, lidhur me faktin se në këtë parti nuk bëhen zgjedhjet për kryetar që prej 2009-s.

Më vonë, Taulant Balla, reagoi dhe bëri të ditur se data kur do të mblidhet kongresi socialist do të jetë 19 marsi.

Megjithatë, kjo nuk e pengoi Bushatin që të argumentojëe përse, sipas tij, Blushi ka të drejtë.

Ja çfarë shkruan Bushati:

“Pa dyshim brenda këmbënguljes së Blushit ka ambicie personale. Pa dyshim që ka një mllef për mënyrën se si Rama po qeveris vendin me njerëz të paaftë dhe të korruptuar. Pa tjetër ka qefmbetje për humbjen e vlerave të meritokracisë brenda një familjeje politike të përbashkët.

Nga ana tjetër dhe ata që thonë se zgjedhjet janë një formalitet, ndonëse nuk kanë respekt për demokracinë, e dinë se në realitet askush nuk mund ta rrëzonte Edi Ramën sot brenda PS-së. Për sa kohë ai hudhëheq qeverinë, për sa kohë ka centralizuar vendimmarrjen, ka rekrutuar të gjitha pikat kyçe dhe e ka vënë veten në rolin e shpërndërësit të bamirësive të pushtetit, ai është i pa mundshëm në çdo forum socialst.

Po atëhere pse Blushi ka sërisht të drejtë?

Ka në fakt më shumë se një arsye për këtë…

Blushi ka të drejtë sepse kërkesa e tij është legjitime dhe qoftë edhe për formalitet, askush në një parti demokratike nuk ka tagrin të anullojë garën. Vetëm nga meraku se kundërshtari i tij do dali njësoj në media, se ai do të artikulojë kritika nga tribuna me stemën e PS-së, se ai do të këtë mundësinë të afishojë të gjithë zërat kundër kryetarit aktual, se ai do të shkaktojë zallamahi mediatike, Edi Rama nuk mund të ndalojë konkurimin.

Blushi ka gjithashtu të drejtë, sepse pavarësisht nga interesat të cilat e shtyjnë, ai po e ngre zërin në emër të thirrjes së fundit për një PS demokratike. Të gjithë e dinë se pas largimit të Fatos Nanos, Rama u zgjodh herën e parë në mënyrë të çalë (Në 2005 kur i ra platforma por fitoi karrigen) dhe herën e dytë në mënyrë hipokrite dhe qesharake (Pasi humbi zgjedhjet e 2009, nuk pranoi të jepte dorëheqjen siç qe shkruar në statut dhe zgjodhi një kandidat fallco që ti bëntë konkurencë, të cilin e merrte ne makinë më vete për të bërë garë). Pra një përçudnim i tretë do të qe fundi i një partie socialiste të hapur.

Blushi ka të drejtë edhe sepse një farë mënyre ai mund ti shpëtojë faqen PS. Nëse këmbëngul tek gara dhe nëse provon të konkurojë vetë, ai jep mesazhin se jo të gjithë socialistët duhen identifikuar me Ramën dhe me qeverisjen e tij të dështuar dhe kleptokrate.

Një skenar i tillë do të qe vazhdim i trashigimisë më të mirë të Nanos, i cili pas largimit të vet nuk e la PS tokë të djegur ashtu siç ka vepruar Berisha me PD-në”.

Drejtori i Teatrit Kombëtar në “Shih programin”, në RTSH

Enkel Demi – Jam i kënaqur që kam parë një shfaqje shumë të mire si “Tri motrat”. M’u duk punë e paqme…

Hervin Çuli – Kemi punuar, plot katër muaj, pavarësisht “degjenerimeve” të mia, lojës herë pas herë poker në orar të punës, (qesh) por kemi punuar fort me stafin dhe jam i kënaqur. Në shfaqje interpretojnë aktorë të rinj të cilët unë i cilësoj si shtyllat e Teatrit të sotëm.

D. – Kë konsideron aktorë të rinj, sepse për mua të gjithë ishin personalitete?

Po le të themi si Elia Zaharia, një fenomen i skenës, goca si Ola Harizaj, Flaura Kureta, Ina Gjonçi, Olta Gixhari dhe të tjerë janë një stadard që po hyjnë bukur në Teatër. Helidon Fino. Neritan Liço sot janë kollonat e forta të Teatrit.

D. – Shfaqja është pak e gjatë apo jo?

Po, është tre orë e gjysëm së bashku me pushimin. Shqipërimin e Çehovit e kemi bërë unë dhe bashkëshortja time. Gjuha në përkthimin e vjetër ishte adoptuar në mënyrë pak ideologjike.

D. – Por, një vërejtje të madhe e kam dhe e kam për ty. Përse mos të marrësh honorare nga shfaqja. Kjo më duket shumë majtiste, interesi i përgjithshëm mbi atë individual…

Nuk e kam bërë për këtë apo për të treguar se po bëj sakrifica shumë të mëdha. E bëj, sepse e kam për detyrë si drejtues institucioni. Dhe këtë deklaratë e ribëj sa herë që më akuzojnë për fondet apo se përse vendos pjesë në skenë. Ky sulmi ndaj meje ka filluar që kur është vënë në skenë “Marati” i Arben Kumbaros dhe ku unë pata një rol. Unë përsa kohë jam në teatër dua ta vë kokën rehat në jastëk. Unë nuk dua të humb zanatin, jam kabull që të bëj gjithçka për të mos e humbur këtë zanat.

D. – Çfarë ndodhi me gazetarin e “ABC news”?

Kjo është një histori e turpshme, e stisur. Në provën gjenerale për gati një orë e njëzetë minuta unë e kam parë shfaqjen në llozhën kryesore, se nga aty salla kontrollohet në mënyrë të jashtëzakonshme dhe nga djali gjatë gjithë kohës krijonte zhurmë rreth e përqark vetes. Unë i tërhiqja vëmendjen që të pushonte. Kur ishim në pushimin e pjesës i jam turrur, sepse jam energjik nga natyra dhe i kam kërkuar se përse kishte ardhur në shfaqje për ta prishur. Dhe kaq është gjithë incidenti! E pranoj që jam turrur në mënyrë energjike, sepse kjo është natyra ime, por nuk e kam shtyrë. Unë kam nerv të fortë oral. Vetëm i kam kërkuar llogari se përse kishte ardhur për të prishur shfaqjen. Kanë ardhur dhe dy vetë nga stafi im që i kanë kërkuar që të lërë shfaqjen.

D. – Ia kanë kërkuar që të ikë me etiketë apo kanë ushtruar dhunë mbi të?

I kanë bllokuar rrugën duke i kërkuar që të dilte jashtë.

D. – Shfaqja ishte vetëm për gazetarët?

Jo, ishte e hapur, ishte provë gjenerale.

D. – Po gazetarë të tjerë kishte aty? Përse asnjëri prej tyre nuk flet për këtë histori?

Nuk e di. Di të them se kjo është si punë miqësish tani dhe inatesh personale. Ka gazetarë që kanë ndenjur indiferentë përballë kësaj historie, ka dhe gazetarë që duke qenë pjesë e “entourage”-it të personit kanë mbajtur qëndrime duke deklaruar se nuk bënte zhurmë. Kjo është një histori banale. Por, unë nuk e mendoj se më të intereson të prish punën time. Si mund ta prishja unë vetë me duart e mia punën ku u investova së bashku me sfafin për katër muaj?! Dhe nuk është precedenti i parë i sulmit të një media të caktuar. Unë e respektoj shumë median, kam jetuar si gazetar, kam miq mes tyre, por ndonjëherë diktati i disa personave për të dominuar në media është i tepruar. Kujtoj se edhe kur u vu në skenë shfaqja “Vrasja e Maratit”, i njëjti gazetar krijoi një incident tjetër, duke krijuar një skenë me aktoren Luli Bitri dhe vëllain e saj. Ju vu kamera përballë, e trembën e terrorizuan sikur çfarë kishte bërë dhe i vëllai e lagu me ujë për ta mbrojtur. Ajo skenë u montua sikur çfarë kishte ndodhur, si film horrorr. Teatri Kombëtar është një institucion i vogël, por siç duket dikush duhet të këtë interesa që iu preken. Epo unë kam vendosur që të jem maksimalisht i pavaruar nga interesat e kujdo, përfshirë dhe personave mediatikë.

D. – Ti shkove në prokurori?

Prapë është një spekullim tjetër që më vjen turp ta komentoj. Unë kam shkuar në polici pas një telefonatë që më është bërë nga shefi i komisariatit nr.1, i cili më ka thënë se deri të nesërmen në drekë duhet të paraqitesha për të bërë deponimin lidhur me një denoncim të bërë nga filan gazetar. Kam shkuar dhe kam bërë deponimin tim si qytetar. Lajmi ka dale sikur Hervin Çuli nuk pranoi  tre herë të shkonte më polici dhe policia e kërcënoi që do ta merrte me forcë, ndaj ai u detyrua të shkonte. Ky është fundi i gazetarisë!

D. – Aktorët edhe mua më kanë dëshmuar variantin tend, por kur pashë shfaqjen mendova se kjo është gjë shumë e vogël për ta prishur këtë pjesë, por megjithatë a ke parë një filmim që ka nxjerrë Klani para 2-3 ditësh? Është filmim i kohëve të fundit?

Unë nuk e mbaj mend as se kur është, sepse unë pak më shumë se para një viti e gjysëm jam bërë drejtor dhe para pak më shumë se një vit kam qenë gati i papunë dhe kjo ka qenë jeta ime private. Aty duket se ka qenë verë, sepse jam me mëngë të shkurtra. Në fund të fundit është jeta ime. Unë nuk kam bërë kurrë nje kontratë që të heq dorë nga veset e mia. Unë veset i kam patur dhe do të vazhdoj t’i kem përsa kohë ato nuk cënojnë punën time si drejtor i Teatrit Kombëtar. Unë nuk jam shenjt, nuk jam pjellë e Perëndisë. Unë luaj poker me shumë miq të mi, kam luajtur me një ish-kryeministër si Fatos Nano, me Sokol Olldashin ndjesë pastë, me Sabri Godon, Teodor Laçon dhe të tjerë. Kam luajtur me mjeshtrat e mëdhenj të një loje shumë psikologjike si pokeri.

D. – Një drejtor a duhet të filmohet, teksa tërheq paratë në një bankomat dhe hyn në një kazino?

( qesh) Nuk e di, të jap ca filmime private në shtrat apo kur shkoj në tualet në mëngjes? T’ia jap më mirë ato se nuk e di a është mirë që një drejtor teatri të shkojë në banjo në mëngjes!!!

D. – Si e kanë përjetuar këtë histori në shtëpinë tënde?

Unë  personalisht, edhe pse jam natyre energjike dhe njëri me një sens ndjeshmërie shumë të fortë, me thënë të drejtën kam qenë shumë i qetë, kurse nëna dhe babai kanë mbetur më të prekur dhe të shqetësuar nga këto sulme, sepse në thelb unë i prisja. Unë jam i qetë dhe do të jem i qetë për këtë histori. Unë nuk do të iki. Unë do të rri në Teatër të paktën sa të kem mandatin, do të rri derisa të kem gjëra për të bërë për institucionin. Mua nuk më heq njeri përsa kohë statistikat e institucionit janë këto që janë sot, përsa kohë punoj 12-14 orë në ditë. Emërimi im është me mandat. Unë kam fituar konkurs, mua nuk më ka vënë në krye të Teatrit Kombëtar kryeministri. Ai vetëm ka firmosur emërimin tim pasi fitova konkursin.

D. – Po Ministria e Kulturës të ka kërkuar shpjegime?

Po, patjetër që kam dhënë shpjegimet e mia.

D. – A e di që janë disa media që kanë vendosur që të bojkotojnë aktivitetet e Ministrisë së Kulturës?

Nuk besoj se është tamam kështu, besoj se edhe këtu ka një spekullim tjetër. Shoqata të ndryshme gazetarësh herë pas herë manipulohen nga një dorë e veçantë. Asnjë shoqatë serioze gazetarësh nuk ka sjellë reagime deri më tani .

D. – Ju edhe në shkrimet publike thoni që nuk jeni shenjt, por unë doja të të pyesja nëse vesi yt ka shkaktuar ndonjëherë probleme në familjen tënde?

Asnjëherë.  Edhe kur e kam ushtruar këtë sport (pokerin), kam luajtur brenda një limiti logjik pasional, me vetëkontroll.

D. – Polemikat që kanë ndodhur a e kanë ndihmuar shfaqjen?

Ndoshta i kanë dhënë një dorë, por në fakt shitja e shfaqjes ka ndodhur para incidentit. Që të premten, para provës gjenerale kishin mbaruar biletat për dy netët e para dhe ishin shitur biletat për një javë më mbrapa në masën 90%.

Në festivalin e njohur të filmit Sundance në Utah është shfaqur për herë të parë një film mbi jetën tragjike të Christine Chubbuck, prezantueses amerikane, e cila vrau veten në transmetim live.

Filmi titullohet thjesht “Christine” dhe koincidon edhe me një dokumentar për jetën e saj, i publikuar këtë muaj.

Chubbuck vrau veten teksa po lexonte lajmet në një televizion në Florida, SHBA, në korrik të vitit 1974.

Ajo ishte 29 vjeç.

Rebecca Hall, aktorja britanike që luan rolin e gazetares së ndjerë, tha se shpreson se filmi do të rrisë ndërgjegjësimin për disa sëmundje mendore.

“Në shumë mënyra, akoma ka stigmatizim dhe keqinformim në lidhje me këto gjëra, në atë pikë sa njerëzit që vuajnë nga këto probleme nuk kërkojnë ndihmë, e cila tashmë është e mundur në atë formë të tillë që nuk mund të ishte gjatë kohës kur Christine ishte gjallë”.

“Problemi i saj ishte shumë i vështirë për t’u diagnostikuar dhe shumë i vështirë për t’u trajtuar. Gjithmonë njerëzit e shmangnin duke i thënë se ajo ishte një femër shumë e vështirë”.

Historia e Chubbuck thuajse është harruar.

Video e incidentit është një nga gjërat më sekret, pasi familja e saj kërkoi që të zhdukej nga çdo qarkullim i mundshëm.

Ajo nuk dukej se kishte probleme mendore dhe dukej krejt perfekte teksa lexonte lajmet ditën e tragjedisë.

Për një moment, 29-vjeçarja pa tek kamera dhe tha: “Duke iu përmbajtur politikës së televizionit tonë, që të transmetojmë sa më shumë gjak dhe zorrë në TV me ngjyra, ju tashmë do shikoni një tjetër gjë për herë të parë- një tentativë vetëvrasje”.

Më pas nxori një armë nga çanta aty pranë dhe qëlloi veten.

Stafi ngriu fillimisht, duke menduar se ishte shaka.

Por kur shefja e saj i shkoi pranë, u shokua.

Ajo u dërgua në spital, ku vdiq pak më vonë.

Atëherë u tha se ajo kishte deklaruar se “do shihni një tentativë vrasje”, si mbulesë për faktin nëse do dështonte të vriste veten.

E frikshme, por ajo kishte shkruar me dorë një tekst për vetëvrasjen e saj në vetë të tretë.

Familja e saj zbuloi më vonë se ajo vuante nga depresioni dhe kishte tendenca vetëvrasjeje.

Mamaja e saj mendonte se mungesa e një marrëdhënie e çoi drejt sakrificës.

Ajo po bëhej 30 vjeç dhe ishte e virgjër.

Edhe pse rregullorja i ndalon imazhet me natyrë erotike, gjithmonë e më shumë foto nudo po hidhen në Instagram.

Trendi nisi me Nude Yoga Girl dhe po vazhdon pa u ndalur.

Në fakt, duke pozuar në mënyrë artistike nudo, ata shmangin edhe ndalimin e publikimit të fotove në Instagram.

Armët shqiptare dhe ato të ish-Jugosllavisë shiten në tregun e zi të armëve në Gjermani. Kjo është bërë e ditur me anë të një shkrimi që është botuar ditët e fundit në shtypin gjerman.

Kështu gazeta gjermane “Morgen Post”, shkruan se, pas disa luftërash që janë bërë atje (në Ballkan), vendasit nuk kanë bërë asnjë përpjekje për t’i larguar armët nga qarkullimi.

Sipas gazetarit, një pjesë e armëve që shiten në tregun e zi vjen nga vendet e ish-Jugosllavisë dhe Shqipëria.

“Edhe nga Shqipëria vjen një arsenal i rrezikshëm. Më shumë se sa 2 milionë kallashnikovë u zhduken atje vetëm gjate fundit të regjimit komunist dhe vitit 1997”,- shkruan gazetari gjerman.

Sipas tij, shumë prej armëve kanë përfunduar duke u shitur në forumet të ndaluara në internet dhe në rrjetet e errët. Këto armë shiten për njerëzit në Gjermani, që më pas i përdorin për krime të ndryshme, shkruan gazeta gjermane, Morgen Post.

Nga Blendi Fevziu

Foli i fundit, por jo për këtë arsye, Ilir Meta ishte më i shpenguari, më ironiku e pse jo edhe më befasuesi. Kishte një qetësi olimpike dhe një shpoti që shkonte shpesh deri në tallje. Në tryezën për reformën zgjedhore dhe zgjedhjet e lira, pikërisht aty ku Meta për hir të gjithë problemeve që LSI ka prodhuar në zgjedhje duhej të ishte më kokëuluri, ishte më i sigurti. Me një siguri që po e manifeston së fundmi kudo në opinionin publik dhe që ja përforcon qëndrimi  aleatit të tij, por edhe opozitës. Kishte shpesh pamjen e asaj femrës së bukur, që rri indiferente ndërsa sheh se si dy djem përpiqen ta impresionojnë secili më shumë. Dhe ata të dy ishin Kryetarët e dy partive më të mëdha në vend, që tashmë, ta pamundur për të gjetur një konsensus me njëri – tjetrin duket se janë dorëzuar tek Meta. Duke shpresuar tek vendimi tij dhe tek qëndrimi që ai do të mbajë në favor të njërit apo tjetrit. Dhe ai i shkel syrin herë njërit dhe herë tjetrit.

Me përjashtim të një ndjese shumë të vonuar, por të vlefshme për zgjedhjet e 2001, që i dha një të drejtë pretendimit 15 vjeçare të Berishës dhe mediave, Meta duket si i thumboi të dy politikanët në krah të tij.

Ramës i kujtoi me stil se reforma duhet të jetë konsensuale, dhe se ideja e një kodi “me prim”, që mund të linte jashtë pushtetit LSI ka vdekur.

E ironozoi për biznesmenët e Parlamentit, duke thënë se vetë tashmë e tutje do t’i linte jashtë dhe nuk harroi të shtonte një pretendim që e kanë shumë veta në PS, atë të deputetëve “bejlerë” që kthehen në sundues të zonave të tyre. Batutë që duhet t’i ketë djegur Kryeministrit.

Bashën e sfidoi publikisht, duke i kujtuar se RD nuk paraqitej në gjyqin e nisur nga Luan Rama për akuzën e blerjes së votave, kur në Shqipëri s’ka mbetur media pa e përfolur LSI për këtë. Dhe po kaq shpotitës shijoi faktin që Basha nuk lëshoi asnjë deklaratë kundër tij për këtë çështje siç kish bërë gjatë gjithë fushatës elektorale. Madje Meta e ilustroi betejën për votën e lirë me spotin e LSI për të mos shitur votën, padyshim, spotin më ironik që ka prodhuar politika shqiptare këto vitet e fundit.

Të dy bashkë, Ramën dhe Bashën i talli, kur ju kujtoi se: “ata që i humbasin zgjedhjet ankohen se jua kanë vjedhur”, duke i kujtuar njërit historinë e zgjedhjeve të 2009 dhe tjetrit atë të 2015. La të kuptohet se LSI nuk ankohet dhe se ajo është më e sigurtë se të dyja bashkë që do jetë gjithnjë pjesë e pushtetit.

Meta ka të drejtë të tallet dhe të bëjë ironi. Ai e hodhi pas shpine rrezikun e një kodi zgjedhor me prim që e penalizonte fort LSI. Ai e di që të dyja palët janë sot të gatshëm të flirtojnë me të. Ai e di që me kartën e një partie që mbetet gjithnjë në pushtet dhe në mungesën e një frymëzimi të fortë për ndryshim, LSI mund të mbledhë fare mirë votën pragmatiste. Që për fat të keq në këtë vend po vjen duke u shtuar. Ai po synon të rritet, duke qenë i bindur se të dyja palët e shohin atë më pak të rrezikshëm se sa konkurentin. Ndaj është vendosur në një pozicion komod duke i sjellë vërdallë të gjithë bashkë. E ka bërë shumë herë këtë në karrierën e tij, duke joshur e mikluar figura e grupime të rëndësishme politike e duke i lënë më pas në mes të rrugës. Që nga viti i largët 1996. Dhe ka arritur të jetë më triumfuesi nga të gjithë. Ka një talent të rrallë për t’ju imponuar të tjerëve dhe mbi të gjitha, një talent brilant për të manovruar në rrugët më të rrezikshme duke shfrytëzuar bindjen e të tjerëve që ai është “rreziku më i vogël”. Po e bën sërish, me gjasë, me një synim të qartë, postin e Presidentit. Dhe në këto rrethana ai duket i vetmi që mund të marrë cfarëdo gjëje që do, pa asnjë pengesë. Por atij më mirë se kujtdo mund t’i shkonte sot ajo batuta e filmit “Lamerica”: Nëse nuk bëhem President, s’ka gjë, mund të pranoj edhe Kryeministër. Njeriu nuk mund t’i ketë të gjitha në jetë”…

Nga Skënder Minxhozi

Është kthyer prej kohësh në një sport të vërtetë kombëtar, sidomos nëpër rrjetet sociale, ironizimi (në të shumtën e rasteve pa të keq), i figurës së Nard Ndokës. Për të ka dhjetra batuta, barcaleta e shpoti të të gjitha llojeve. Gjithsesi vetë Ndoka është një politikan që përtej opinionit të një pjese të opinionit publik, ka ditur të notojë në ujrat e turbullta të politikës shqiptare për më shumë se një dekadë. Natyrisht duke lundruar herë djathtas e herë majtas, me “varkën” e tij modeste demokristiane.

Para dy ditësh, Nard Ndoka komentoi për Javanews situatën brenda opozitës së sotme, duke afishuar një konkluzion që sot e ndajnë një masë e madhe njerëzish që merren ose janë të informuar për punët e politikës në Shqipëri. Ndoka tha me pak fjalë se e vetmja shpresë dhe e vetmja strategji e opozitës së sotme, është sesi të ndajë Edi Ramën nga Ilir Meta. Pra, me fjalë të tjera, sesi të shfrytëzojë gabimin e kundërshtarit, pa qenë në gjendje ta ndërtojë vetë rrugën drejt suksesit.

Ky koment i Nard Ndokës është i vjetër sa edhe aleanca mes PS dhe LSI. Pra, daton që nga pranvera e vitit 2013, kur u zyrtarizua divorci i Metës me Berishën dhe kur i pari kaloi gardhin e shumicës së asaj kohe për t’u bashkuar me Ramën. Në fakt bashkimi i PS me LSI ka pasur në themelet e tij një llogaritje të thjeshtë matematikore, e cila e ka shtyrë kreun e PS të shprehet se e mori nismën për krijimin e “aleancës së qelbësirave”, për shkak se pa LSI e majta e ka shumë të vështirë të vijë e vetme në pushtet. Numrat thonë se një bashkim mes dy partive në fjalë, ja bën thuajse të pamundur PD rikthimin në pushtet. Dhe Ndoka e nënkupton këtë rrethanë, duke kritikuar Bashën e Berishën për diversionin që po përpiqen të ushqejnë brenda qeverisjes aktuale.

Nga ana tjetër, kritikat e Nard Ndokës nënvizojnë edhe një aspekt tjetër, që e tejkalon aritmetikën e votave. Si një dëshmitar i brendshëm i dy kampeve, ai po vëren në këtë rast pa shumë vështirësi, sesa bosh dhe pa ide është aktualisht lidershipi Basha në krye të partisë më të madhe të opozitës.  Dhe në këtë pikë është shumë e vështirë të thuhet se Nardi “po ja fut kot”…